Goodbye New-Zealand, wat was je mooi!

Dat was hem dan alweer lieve mensen, mijn (stage)avontuur aan de andere kant van de wereld. Wat heb ik genoten, wat heb ik gelachen en wat heb ik ontzettend veel geleerd. Overmorgen is mijn 32 uur durende vlucht naar huis toe en wat kijk ik er ontzettend naar uit om mijn lieve familie en vrienden weer te zien. Na 4 maanden kan ik dan ook zeggen dat het goed is geweest en ik kan terug kijken op een mooie en onvergetelijke periode in mijn leven.

Maar voordat ik weer te sentimenteel ga worden, willen jullie natuurlijk weten hoe mijn twee weken durende reis door het zuidereiland is geweest! Ik wil er natuurlijk graag weer een leuk verhaal over schrijven, maar in dit geval zeggen de foto’s die ik genomen heb meer dan duizend woorden. Dus neem vooral een kijkje in mijn fotoalbum als je extra wilt genieten.

Ik zal uiteraard nog even een (korte) samenvatting schrijven over mijn mooie reis door het zuidereiland.

Ik ben mijn avontuur gestart in Kaikoura. Deze plek staat bekend om zijn zeedieren. Ik ben hier dan ook samen met Tessa gaan walvissen gaan spotten. Uiteindelijk hebben we twee walvissen en wel 100 dolfijnen gezien. Om een beetje actief te blijven hebben we de volgende dag mountainbikes gehuurd en zijn we een stuk gaan fietsen. Het mooie is dat je binnen een half uurtje in een totaal andere wereld bent. Van de zeehonden belandden we tussen de schaapjes die ik uiteindelijk heb mogen voeren.

De maandag zijn we met de bus naar Christchurch vertrokken. Dit is de stad die in 2010 grotendeels vernietigd is geworden door een zware aardbeving. Met een tramtour door de stad kon je de schade nog altijd goed zien.

Van de vernietigde stad zijn we naar het regenwoud gereisd. Deze plek was eigenlijk de enige plek waar we slecht weer hebben gehad. Het heet dan ook niet voor niets een REGENwoud! Maar rond 16.00 uur begon het gelukkig op te klaren en hebben we uiteindelijk nog twee mooie wandelingen kunnen maken. Een naar een meer en de ander door het bos, waar we in de avond glowwormen hebben kunnen zien.

De volgende bestemming is Wanaka. Wanaka is een mooie plek om allerlei activiteiten te doen. Ook hier hebben we weer een enorm stuk gefietst en hebben we (hoe kan het ook anders) de dag afgesloten met een wijnproeverij. Ik kan dan ook niet naar huis komen zonder een wijnproeverij te doen in HET land van de wijn! Op wat een top locatie is die wijngaard gevestigd!

Na het wijnproeven is de reis voortgezet naar Tekapo om daar te kunnen sterrenkijken. Toen we in Tekapo aankwamen, zijn we tot de ontdekking gekomen dat er een spa naast ons hostel is gevestigd. Reizen is ook zó vermoeiend dat we hier even moesten gaan ontspannen. ’s Nachts zijn we gaan sterrenkijken op de berg die Mount John heet. Op deze berg is de universiteit gevestigd die studies doet naar het heelal. Wat een ontzettend gave ervaring was dat.

De volgende dag stond om 20 voor 4 de bus naar Queenstown gepland. Althans, dat dachten we. Jut en Jul stonden fijn op tijd bij de bus, klaar om in te stappen. Maar de buschauffeur wees ons er fijn op dat we de bus van 20 voor 4 ’s nachts hadden geboekt. OEPS! Ja, ook aan de andere kant van de wereld heb ik zo mijn blonde acties. Maar wat een geluk hebben we gehad want er was nog plek vrij in de bus en we mochten dan ook op een uitzondering mee reizen naar Queenstown.

Queenstown is een gezellig klein stadje waar je ontzettend veel kunt doen. Vanuit hier hebben we een dagtrip naar Milford Sound gemaakt; een Fjorden gebied. Daar hebben we een twee uur durende boottocht gemaakt. De volgende dag stond er een activiteit op de planning waar sommigen een hartverzakking van zullen krijgen als ze alleen al naar het filmpje kijken. Samen met Tessa heb ik 160 meter boven een ravijn geschommeld. Ook wel de grootste schommel van de wereld genoemd. Zonder enige twijfel staat dit op nummer 1 van de dingen die ik gedaan heb ik Nieuw-Zeeland. Tijdens de Swing mochten we zelf kiezen in welke positie we over het ravijn wilde vliegen. Als echte Dare Devil heb ik er dan ook voor gekozen om op de kop te gaan hangen. Wat een adrenaline kick geeft het je. Daarom heb ik het niet één maar twee keer gedaan. Bekijk hieronder het filmpje! Dit filmpje is van onze tweede keer dat we gegaan zijn, dus niet op de kop, maar gewoon zittend.

Na deze ontzettende adrenaline stoot, was ik natuurlijk uitgeput. Vroeg naar bed dacht ik! Maar helaas. Als je in een hostel slaapt, deel je je kamer met meerdere mensen. Dit keer deelde we onze kamer met een jongen die oorspronkelijk uit Argentinië komt, maar al vijf jaar in Queenstown woont. ‘Je laatste avond in Queenstown kun je niet in je bed doorbrengen’ zei hij tegen me. Binnen 5 minuten had ik me dan ook omgekleed en ben ik met hem en Tessa samen biertjes gaan drinken op het strand. Daar hebben we kunnen genieten van de danskunsten van Aziaten die, denk ik, net iets te diep in glaasje met rijstwijn hebben gekeken.

Onze laatste bestemming was Dunedin. Zoals ik al zei is reizen vermoeiend en veel hebben we dan ook niet gedaan hier. We hebben snel een wandeling gemaakt door de stad waarna we voor de rest van de dag films hebben gekeken.

Momenteel ben ik weer terug in Wellington. Deze stad voelde echt als thuiskomen na de twee weken durende reis. Op mijn kamer is een gigantische bom ontploft die ik langzamerhand onschadelijk moet gaan maken en in mijn koffer moet gaan duwen. Woensdag vlieg ik eindelijk weer terug naar het (o zo koude) Nederland.

Het is tijd om dag te zeggen tegen het land dat ik stiekem toch als een tweede thuis ben gaan ervaren. Een ding is zeker, ooit zal ik nog terug komen, maar voor nu is het goed geweest.

Ik zeg; Goodbye Nieuw-Zeeland! Wat was je mooi!