Adembenemend & Sprakeloos

Velen van jullie hebben me gevraagd of ik überhaupt nog wel stage loop in dit prachtige land, aangezien mijn verhalen voornamelijk over mijn reisavonturen gaan. Het antwoord is, JA! Ik loop wel degelijk stage in Nieuw-Zeeland. Maar helaas, ook dit keer gaat mijn verhaal weer over een geweldige trip in het prachtige land dat Nieuw-Zeeland heet.

Vrijdag 2 oktober

Het begon allemaal met een paar goede halve liters bier. Normaal gesproken heeft deze meid nooit veel geluk als het om winacties gaat, maar het lijkt erop dat als je aan de andere kant van de wereld zit, letterlijk en figuurlijk het de omgekeerde wereld is. Plotseling had ik twee toegangskaarten gewonnen voor het Oktoberfest in Wellington en ik kon het dan ook niet laten om ernaar toe te gaan. Razend enthousiast ben ik samen met Tessa meteen een dirndl gaan huren. En ja, je raad het al; dit is te bewonderen in mijn fotoalbum. Met een paar goede pullen bier, een bratwurst en Duitse blaasmuziek ben ik het weekend uitstekend begonnen

Zaterdag 3 oktober

Om 9 uur ‘s ochtends zouden Tessa, Tessa’s broer Brian en ik de Ferry nemen naar het plekje Picton dat gelegen is op het Zuidereiland. De 3,5 uur durende boottocht, Cook Strait Ferry genaamd, moet een van de mooiste boottochten zijn. Maar helaas, daar kan ik niet over oordelen. Het blijk maar weer eens dat mijn haarkleur me niet in de steek heeft gelaten aan de andere kant van de wereld. Er zijn namelijk 2 Cook Strait Ferrys die naar het Zuidereiland varen en jawel, ik stond bij de verkeerde. Binnen 40 minuten stond ik op het vliegveld en had ik een vlucht geboekt. Iets dat in Nederland niet zomaar kan. In een ieniemienie vliegtuigje hebben we Nieuw-Zeeland vanuit de lucht mogen bewonderen, het uitzicht was daadwerkelijk adembenemend (ook dit is te bewonderen in mijn album). Het was uiteindelijk een (ongeplande) activiteit die ik niet gemist zou willen hebben.

Het is waar wat ze zeggen, het Zuidereiland is inderdaad nóg mooier dan net Noordereiland.

We landde na 25 minuten landde we op het kleinste vliegveldje wat ik ooit gezien heb. Eigenlijk kun je zeggen dat we bij iemand in de achtertuin zijn geland, want de landingsbaan was in een weiland en de terminal was gewoon een huis. We hadden een paar uurtjes te besteden in het mooie Picton voordat we onze reis verder zouden zetten naar Motueka waar we het weekend hebben overnacht.

Zondag 4 oktober De zondag stond in het teken van Abel Tasman National Park, wat een beschermd natuurgebied is. Dit National Park is het kleinste van het land maar trekt per jaar ruim een half miljoen bezoekers. ’s Ochtends hebben we ons programma gevuld met kajakken. Na een uurtje zijn we ergens aan land gegaan, hebben we gepicknickt, de natuur bewonderd en natuurlijk foto’s gemaakt. Daarna zijn we weer met te kajak terug gegaan naar het strand. ’s Middags hebben we de boot gepakt naar het National Park, het kajakken viel namelijk buiten de grenzen van het echte park. Tijdens onze boottocht heb ik weer uiterst kunnen genieten van de mooie omgeving en heb ik een aantal zeehondjes gespot. Na ongeveer drie kwartier arriveerden we in het park en zijn we meteen een wandeling gaan maken naar het mooie plekje dat Cleopatra’s Pool heet. Dit is werkelijk een adembenemende plek.

Midden in het bos stroomt een rivier met daarin een stenen glijbaan die op natuurlijke wijze is ontstaan. Omdat het ontzettend mooi weer was, hebben we daar even in het water rondgehangen.

Na een korte zwem in de rivier, zijn we weer terug gewandeld naar het strand waar we ook nog even hebben rondgehangen. Om 4 uur hebben we de boot weer terug gepakt naar Kaiteriteri Beach. Ik had echt genoten van deze geweldige dag, maar wat me toen overkwam had ik nooit verwacht. Plotseling zag ik daar twee grote groepen dolfijnen zwemmen en springen langs onze boot. Wat een

geluk hadden we, want zelfs de schipper zei dat dit bijna nooit voorkomt. Ik was echt sprakeloos de rest van de dag.( En dat komt niet vaak voor dat Sabrina haar mond houdt.)

Ik kan werkelijk zeggen dat dit (tot nu toe) een van de hoogtepunten is van mijn reis.

Maandag 5 oktober

In de ochtend zijn we vertrokken naar het plaatsje Nelson. Deze plek staat bekend als het zonnigste plekje van het land. En dat heb ik geweten, want ik heb er een aardig mooie rood/bruin/wit gemixte huid aan overgehouden. Door de schone atmosfeer hier, is de zon veel sterker dan in Nederland. Daar ben ik achteraf dus pas achter gekomen. Weer een leerpuntje tijdens mijn trip.

Wat een geweldig mooi weekend was het. Woorden kunnen niet omschrijven hoe mooi dit land is.

Ik heb een mooi Engels citaat hierbij gevonden; Traveling leaves you speechless, then turns you into a storyteller. En ja, dat klopt want mijn verhaal is al behoorlijk lang.

Neem maar snel een kijkje in mijn fotoalbum, dan begrijp je waarom ik sprakeloos was.

Dikke kus en knuffel!